Στο παρόν άρθρο παρουσιάζουμε και σχολιάζουμε ένα απόσπασμα από την ‘Βιβλιοθήκη’ του Απολλόδωρου, του Αθηναίου γραμματικού, το οποίον απαντά στο ερώτημά μας.
Αρχαίο κείμενο: “Αλκυόνην δε Κήυξ έγημεν Εωσφόρου παις. ούτοι δε δι’ υπερηφάνειαν απώλοντο. ο μεν γαρ την γυναίκα έλεγεν Ήραν, η δε τον άνδρα Δία, Ζεύς δε αυτούς απωρνέωσε, και την μεν αλκυόνα εποίησε τον δε κήυκα”
Απόδοση: “Την Αλκυόνη πήρε γυναίκα ο Κήυξ, υιός του Εωσφόρου. αυτοί δε απωλέσθηκαν εξαιτίας υπερηφάνειας. ο μεν την γυναίκα έλεγε Ήρα, η δε τον άνδρα Δία. ο Ζεύς αυτούς μεταμόρφωσε σε όρνια, την μεν έκανε αλκυόνα τον δε κήυκα”
NovoScriptorium: ‘Ο Θεός αντιτάσσεται τοις υπερηφάνοις’, όπως γνωρίζουμε από την Αγία Γραφή. Φαίνεται, λοιπόν, πως και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την ίδια αντίληψη περί της υπερηφάνειας. Είναι δε αυτό το πάθος πραγματικά ολέθριο καθώς δύναται να γεννήσει όλα τα κακά, σίγουρα δε είναι απολύτως καταστρεπτικό για τον άνθρωπο που το έχει. Συνεπώς -δίδαγμα εκ του αντιθέτου- αγαπητός στον Θεό, και για τους αρχαίους Έλληνες, είναι ο ταπεινός άνθρωπος.
Ισίδωρος Άγγελος
Leave a Reply