Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο, το φάντασμα της αυτοβοήθειας.

Τι θέλετε κύριε και μας σχολιάζετε; Θα πει ο καθόλου πτωχός και ουδόλως τίμιος κύριος χαμογελαστός life couch, motivational speaker, guru του marketing, κατά τα άλλα εμπνευσμένος και αξιόλογος συγγραφέας βιβλίων με τίτλο, Κβαντική Θεραπεία και Θετική Σκέψη. Εμείς βοηθάμε τον κοσμάκη στο πρόβλημα του, έχουμε χιλιάδες κόσμου που μας πιστεύει και μας θαυμάζει και δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραχωρήσει λίγο από το υστέρημα του για να αγοράσει λίγη ελπίδα για την μίζερη ζωή του. Κοίταξε πόσος κόσμος έρχεται και πληρώνει αδρά για σεμινάρια μας.

Στην αυγή του 21^ου αιώνα η μάστιγα των life couches, motivation preachers, creative entrepreneurs, παρελαύνει ανενόχλητη στα social media. Η μυρωδιά της σαπίλας, της οπισθοδρόμησης και η κατάρρευση κάθε λογικής αναδύεται πνιχτή και αβυσσαλέα μέσα από κάθε σελίδα των βιβλίων τους.

Σημεία των καιρών, ή συμπτώματα της post–industrial κοινωνίας. Το τραγικό του πράγματος βέβαια είναι οι μεγάλη αποδοχή τέτοιων θεωριών και πρακτικών αυτοβοήθειας από μεγάλο μέρος εταιριών και οργανισμών.

Τι ακριβώς λοιπόν ευαγγελίζονται οι απόστολοι της αυτοβοήθειας; Αναγνωρίζοντας διάφορες μεθοδολογίες προσέγγισης, η γενική ιδέα είναι ότι το άτομο, και μόνο αυτό, εγώ εσύ ο άλλος, έχει μέσα του ένα δυναμικό μιας τρόπον τινά ενέργειας την οποία αν αξιοποιήσει σωστά θα αποκτήσει ότι αγαπά και θέλει, καθιστώντας τον εαυτό κάτι ως Θεό του δικού του προσωπικού μικρόκοσμου. Η ανάποδη ανάγνωση λέει ότι το ίδιο το άτομο είναι υπεύθυνο για την κατάσταση της οικονομίας, της υγείας της μόρφωσης του αυτό και μόνον αυτό. Όταν το άτομο αποδεχθεί ότι είναι υπεύθυνο για την ασφάλεια και τις παροχές που πρέπει να λαμβάνει από κοινωνία και το κοινωνικό κράτος, καταρρέει κάθε ελπίδα και προσδοκία συλλογικής διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών ζωής. Μιλάμε για αίσχιστου είδους αντιδραστική προπαγάνδα.

Τα περισσότερα εξ αυτών των κατά τα άλλα εμπνευσμένων ανθρώπων μέσα για την επίτευξη της αυτοβοήθειας (αυτό θεοποίησης δηλαδή) συνήθως επικαλούνται ιδέες από τον χώρο της μαγείας όπως «ο νόμος της έλξης» ή ο «νόμος της δύναμης» και μπερδεμένα με επιστημονικοφανείς λέξεις όπως «κβαντική» «νευροβιολογική». Η αποδοχή και επιμονή σε τέτοιες μεθόδους και αρχές από το σύνολο των αναγνωστών δείχνει αφενός το ουσιαστικό έλλειμμα έστω βασικής επιστημονικής εκπαίδευσης, το οποίο και πάλι αντανακλά το κενό στις δομές εκπαίδευσης της κοινωνίας και από την άλλη το βάθος της απελεπισίας του ανθρώπου που ζητά απεγνωσμένα βοήθεια στο πρόβλημα του.

Το τελευταίο και πολύ προβληματικό είναι το γεγονός ότι εκτός της μαγικής μεθοδολογίας τα περισσότερα από τα βιβλία αυτά βασίζονται σε κατασκευές αρχετύπων, όπως «Ο Έξυπνος», «Ο Επιτυχημένος», «Ο Δυναμικός», «Ο Τοξικός». Διαφεύγει στους κυρίους αυτούς ότι πέραν του ότι η ουσιοκρατία έχει πεθάνει από τις αρχές του 20^ου αιώνα, παράγουν και αναπαράγουν στερεότυπα που πολύ πιθανό να γίνουν βήμα για διακρίσεις κατά συνανθρώπων μας. Με ποιο κριτήριο κύριε κρίνεται την επιτυχία και τον δυναμισμό ενός ανθρώπου; Ξέρετε  όλη την ζωή του; Ξέρετε τι έχει περάσει ο κάθε άνθρωπος και έχει τον χαρακτήρα που έχει; Πως κατηχείται ότι κάποιος είναι τοξικός και πρέπει να τον πετάξουμε και να τον απομονώσουμε; Μήπως τελικά καλλιεργείτε μόνο ενοχές και μίσος κύριοι;

Κείμενο: Αέτιος