Κακοήθειες

Περιλαμβάνονταν οι όροι καρκινώματα, καρκινώδεις όγκοι, κακοήθη έλκη, κακοήθεις μέλανες. Η διάγνωση της κακοήθειας γινόταν είτε από τα χαρακτηριστικά του όγκου ή από μια σειρά διαγνωστικών εξετάσεων, όπως η ουροσκοπία, η παρακέντηση, η εξέταση
κοπράνων και η εξέταση διά διόπτρας. Η θεραπευτική αντιμετώπιση της κακοήθειας γινόταν με δύο τρόπους: με χειρουργική και συντηρητική θεραπεία. Continue reading “Θεραπείες των Νοσημάτων στο ‘Βυζάντιο’ (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή Ρωμανία) – Μέρος τρίτο” →

Δερματολογία

Τα σημαντικότερα δερματολογικά νοσήματα, τα οποία απασχόλησαν τους Βυζαντινούς
ήταν: κνησμός, τριχόπτωσις, πιτυρίασις, αλωπεκία, έρπης ζωστήρ, λέπρα κ.λπ. Αναφέρονταν ακόμη και με τους όρους ερύθημα, εξάνθημα, κνησμονή, κατάρρηξις, οίδημα και κνησμώδης διάθεσις κ.ά. Continue reading “Θεραπείες των Νοσημάτων στο ‘Βυζάντιο’ (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή Ρωμανία) – Μέρος δεύτερο” →

Κατά την περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας (330–1453 μ.Χ.) η επιστημονική θεραπεία της νόσου γινόταν κατά βάση στα καταγώγια, στους ξενώνες και στα νοσοκομεία που υπήρχαν στη βυζαντινή επικράτεια. Τα ευαγή αυτά ιδρύματα πρόσφεραν ιατρικές και νοσηλευτικές υπηρεσίες στους Βυζαντινούς μέχρι την πτώση της αυτοκρατορίας το 1453. Continue reading “Θεραπείες των Νοσημάτων στο ‘Βυζάντιο’ (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή Ρωμανία) – Μέρος πρώτο” →

Παραθέτουμε εδώ την Εισαγωγή από την ομότιτλη εξαιρετική επιστημονική εργασία του κου Ανδρέα Κόκκα, Διδάκτορος Οδοντιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Continue reading “Η Οδοντιατρική στο ‘Βυζάντιο’ (Ρωμανία-Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)” →

Αυξάνονται συνεχώς τα ελπιδοφόρα μηνύματα από την ιατρική κοινότητα για την μετατροπή του καρκίνου από θανατηφόρα σε μακροχρόνια ασθένεια. Continue reading “Ελπιδοφόρο μήνυμα για τον καρκίνο: Στα επόμενα 10 χρόνια θα είναι χρόνιο νόσημα” →

της Καλλιόπης Αλκ. Μπουρδάρα 

Στο Βυζάντιο άνδρες και γυναίκες είχαν την δυνατότητα να ασκήσουν το ιατρικό επάγγελμα. Τα φιλολογικά κείμενα, οί επιγραφές μνημονεύουν τήν ύπαρξη γυναικών γιατρών, πού εξασκούσαν το επάγγελμα αυτό είτε μαζί με τον σύζυγο τους είτε ατομικά για βιοπορισμό. Τα νομοθετικά κείμενα της εποχής ρυθμίζουν θέματα πού αφορούν τήν γυναίκα γιατρό. Οί όροι πού χρησιμοποιούνται είναι: ιατρίνη, ιάτραινα, ιατρόμαια. Απαντάται, επίσης, ο όρος αρχιειάτρηνα. Στο λεξικό Σοΰδα αναφέρεται μόνον ο όρος ιατρίνη. “Οπως προκύπτει από τις πηγές, ιδιαίτερα τις επιγραφές, ό όρος ιάτρινα σήμαινε τήν γυναίκα εκείνη πού ασκούσε καθήκοντα μαίας, άν και δέν αποκλείεται ή περίπτωση κατά τήν οποία η ιάτρινα και η ιατρομαία να είχαν έκτος από τις γνώσεις μαιευτικής και άλλες ιατρικές γνώσεις. Continue reading “Η άσκηση του Ιατρικού επαγγέλματος από την γυναίκα στο ‘Βυζάντιο’ (Ρωμανία-Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) και η νομική της κατοχύρωση” →