Συναρπαστικές Ανθρωπολογικές πληροφορίες στους αρχαίους Ελληνικούς Μύθους!

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε δύο αναφορές από την αρχαιότητα, οι οποίες πιθανώς να απαντούν κάποιες σύγχρονες προβληματικές πάνω στο θέμα της Ανθρώπινης Εξέλιξης και Ανθρώπινης Μετακίνησης/Μετανάστευσης. Ήδη υπάρχει αρκετό αποδεικτικό υλικό που επιβεβαιώνει τους αρχαίους Έλληνες, παρακαλείσθε όπως ελέγξετε τις αναρτήσεις μας είτε στο τμήμα (αγγλικά) ‘Archeology – Paleontology – Ancient Greece’, είτε στο τμήμα ‘Επιστήμες-Έρευνα’. 

Ο Απολλόδωρος παραδίδει: ‘Νιόβης δε και Διός, ήι πρώτηι γυναικί Ζεύς θνητήι εμίγη, παίς Άργος εγένετο, ως δε Ακουσίλαος φησι, και Πελασγός, αφ’ ού κληθήναι τους την Πελοπόνησσον οικούντας Πελασγούς’, ‘Ακουσίλαος δε γηγενή αυτόν λέγει (τον Άργο)’.

NovoScriptorium: Προφανώς, κανένας ‘θεός’ δεν έσμιξε με κάποια θνητή. Τούτο λέγεται όμως για να καταδείξει ευγενική-θεϊκή καταγωγή όσο και παλαιότητα. Υπήρξαν βέβαια και ιστορικά πρόσωπα με το όνομα Ζευς αρκετά και παλαιότατα (μυθολογικές εποχές) των οποίων οι ιστορίες ενώθηκαν πολύ μεταγενέστερα και αποδόθηκαν ως ιστορίες ενός προσώπου, μάλιστα δε θεοποιημένου. Ανεξαρτήτως του ποιο εκ των ως άνω ισχύει εδώ, βλέπουμε ότι Άργος και Πελασγός είναι αδέρφια.

Ο Άργος καλείται ‘γηγενής’, γεννημένος από την γη δηλαδή, συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, αυτόχθων, όχι μετοικήσας από αλλού. ‘Άργος’ σημαίνει ο λευκός, ο λάμπων, ο απαστράπτων. ‘Πελασγός’ σημαίνει ο γειτονικός (ή εφόσον δεχτούμε το πλατωνικόν εκ του ‘πελαργός’, δηλαδή ο αποδημητικός-μεταναστεύων). Κοινή η μήτρα που τους γέννησε, μας λέει ο μύθος, κοιτίδα αυτών η Πελοπόννησος (πατέρας τους δε ο ύπατος θεός, δημιουργία από τον θεό λοιπόν;).

Τούτος είναι ένας από τους πανάρχαιους ελληνικούς μύθους που ισχυρίζονται πως ο λευκός άνθρωπος πρωτοεμφανίστηκε στην Πελοπόννησο, άγνωστο πόσο παλαιά. Και βεβαίως από εκεί εξαπλώθηκε. Οι εξαπλωμένοι πληθυσμοί ονομάστηκαν Πελασγοί. Η πολιτισμική και εθνολογική συγγένεια των (λεγόμενων) προϊστορικών πληθυσμών που συχνά παρατηρείται σε ευρήματα ανά την Ευρώπη και την Μεσόγειο είναι αναμενόμενη, εφόσον κάποιος λάβει υπόψη τι έλεγαν οι ίδιοι οι αρχαίοι άνθρωποι περί του θέματος.

Ο Κλήμης παραδίδει: ‘ήν δε κατά την Ελλάδα κατά μέν Φορωνέα τον μετά Ίναχον ο επί Ωγύγου κατακλυσμός και η εν Σικυώνι βασιλεία, πρώτου μεν Αιγιαλέως, είτα Εύρωπος, είτα Τελχίνος, και η Κρητός εν Κρήτηι. Ακουσίλαος γαρ Φορωνέα πρώτον άνθρωπον γενέσθαι λέγει’.

NovoScriptorium: Το περίεργο εδώ είναι ότι λίγο πριν ο Κλήμης αναφέρει ότι η εποχή του Φορωνέως ήταν μετά από εκείνη του Ίναχου! Δηλαδή υπονοείται πώς ο Ίναχος δεν ήταν ‘άνθρωπος’; Ή απλώς κάνει λάθος διατύπωση; Το πιθανότερο είναι να υπονοείται μετάβαση από ένα ανθρώπινο είδος σε ένα άλλο, κατά τη γνώμη μου. Κάτι το οποίο καλώς έχει πιστοποιήσει εδώ και χρόνια η επιστήμη της Ανθρωπολογίας ότι έχει επισυμβεί. Ίσως όμως εδώ να έχουμε μια από τις ελάχιστες ανθρώπινες καταγραφές για αυτό το γεγονός! Πράγμα που καταδεικνύει, σαφώς και για άλλη μια φορά, την παλαιότητα των Ελλήνων αλλά και τη δυνατότητά τους να καταγράφουν γεγονότα που συνέβησαν τόσο παλαιά! Και καταγραφή σημαίνει, έστω υποτυπώδη, μορφή γλώσσας, μάλλον δε και γραφής.

Να σημειωθεί επίσης ότι εδώ γίνεται αναφορά στον Κατακλυσμό του Ωγύγου, ο οποίος είναι διαφορετικός από τον Κατακλυσμό της εποχής του Δευκαλίωνος! Δηλαδή, οι Έλληνες κατέγραψαν όχι μόνο έναν Κατακλυσμό (όπως δηλαδή έχουν καταγράψει πολλοί άλλοι αρχαίοι λαοί) αλλά και δεύτερο, ακόμη παλαιότερο! Την λέξη ‘ωγύγιον’ την χρησιμοποιούσαν ήδη στην αρχαιότητα για να περιγράψουν κάτι παμπάλαιο. Η Ελλάς, η Σικυών και η Κρήτη όχι μόνον κατοικούντο στα ‘ωγύγια χρόνια’, αλλά είχαν και οργανωμένη πολιτειακή διοίκηση με βασιλιά.

Ισίδωρος Άγγελος