Δερματολογία

Τα σημαντικότερα δερματολογικά νοσήματα, τα οποία απασχόλησαν τους Βυζαντινούς
ήταν: κνησμός, τριχόπτωσις, πιτυρίασις, αλωπεκία, έρπης ζωστήρ, λέπρα κ.λπ. Αναφέρονταν ακόμη και με τους όρους ερύθημα, εξάνθημα, κνησμονή, κατάρρηξις, οίδημα και κνησμώδης διάθεσις κ.ά. Continue reading “Θεραπείες των Νοσημάτων στο ‘Βυζάντιο’ (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή Ρωμανία) – Μέρος δεύτερο” →

Κατά την περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας (330–1453 μ.Χ.) η επιστημονική θεραπεία της νόσου γινόταν κατά βάση στα καταγώγια, στους ξενώνες και στα νοσοκομεία που υπήρχαν στη βυζαντινή επικράτεια. Τα ευαγή αυτά ιδρύματα πρόσφεραν ιατρικές και νοσηλευτικές υπηρεσίες στους Βυζαντινούς μέχρι την πτώση της αυτοκρατορίας το 1453. Continue reading “Θεραπείες των Νοσημάτων στο ‘Βυζάντιο’ (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή Ρωμανία) – Μέρος πρώτο” →

Παραθέτουμε εδώ την Εισαγωγή από την ομότιτλη εξαιρετική επιστημονική εργασία του κου Ανδρέα Κόκκα, Διδάκτορος Οδοντιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Continue reading “Η Οδοντιατρική στο ‘Βυζάντιο’ (Ρωμανία-Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)” →

«Ο επόμενος στοχαστής στον οποίο πρέπει να αναφερθούμε, ο Αρχιμήδης ο Συρακούσιος, είναι ένας πολύ πιο πρωτότυπος μαθηματικός από τον Ευκλείδη και, πραγματικά, μια από τις μεγαλύτερες δημιουργικές ιδιοφυΐες που ανέδειξε η αρχαία ελληνική επιστήμη. Continue reading “Το μαθηματικό-επιστημονικό έργο του Αρχιμήδη από τις Συρακούσες” →

του Α. Μαρκόπουλου

Είναι ακόμη αιτούμενο της σύγχρονης έρευνας η μελέτη των δομών της πολιτιστικής έκφρασης του βυζαντινού κόσμου. Η γνώση του χώρου και του υλικού, όπου υπάρχει, είναι συχνά επιφανειακή ενώ, συνηθέστατα, γίνονται αναγωγές σέ παλαιότερες εποχές μέ βάση μεταγενέστερα πρότυπα άλλα και ιεραρχήσεις άξιων. Τα εκπαιδευτικά πράγματα του Βυζαντίου ακολουθούν αυτόν ακριβώς τον κανόνα. Continue reading “Η οργάνωση του σχολείου στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Ρωμανία) – Παράδοση και εξέλιξη” →

του Johannes Irmscher 

Πορνεία είναι η επί χρήμασι προσφορά του σώματος με σκοπό τη συνουσία με ένα άλλο πρόσωπο. Συναντάται σε ποικίλες μορφές. Η συνηθέστερη μορφή είναι η προσφορά μιας γυναίκας σ’ έναν άνδρα. Συμβαίνει όμως και το αντίθετο, όπως και η ομοφυλόφιλη πορνεία και στα δύο φύλα. Ο ελληνικός όρος πορνεία, όπως και ο λατινικός prostitutio
που πέρασε στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, έχουν μια αρνητική χροιά και προϋποθέτουν μια αρνητική εκτίμηση του φαινομένου. Αυτή η εκτίμηση δεν υπήρχε σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς. Continue reading “Η πορνεία στο ‘Βυζάντιο’ (Ρωμανία-Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)” →